– De bewering dat er meer dan één god is een geen sprake van Tawhid (eenheid), is logisch ongeldig
De geleerden in de islamitische theologie noemden verschillende bewijzen om de eenheid van Allah te bewijzen. Het belangrijkste daarvan is het bewijs dat reductio ad impossible heet en dat de bewering weerlegt dat er meer dan één god is. Lees hier een artikel over de bewijzen van het bestaan van Allah
Wanneer wij aannemen dat er twee gelijke goden in het heelal zijn, dan staat het vast dat er discussies tussen hen zullen zijn en conflicten tussen hun wensen.
Aan het eind van zo’n conflict, bijvoorbeeld, wanneer de ene god wilde dat er iets gebeurde en de andere dat het niet gebeurde, zou een van de volgende drie mogelijkheden gebeuren.
1. Beide wensen van de goden zouden plaatsvinden.
2. Geen van beide wensen van de goden zou plaatsvinden.
3. Een van de wensen van de goden zou plaatsvinden en de wens van de ander niet.
Al die mogelijkheden zijn rationeel ongeldig en onmogelijk.
Botsingen
Als de wensen van beiden zouden plaatsvinden, zou er een toestand ontstaan waarin iets wel en iets niet tegelijk zou gebeuren, dat wil zeggen, twee tegengestelden zoals bestaan en niet-bestaan zouden samenkomen, wat logisch onmogelijk is.
Als geen van beide wensen van de goden zou plaatsvinden, zou dat betekenen dat iets van bestaan en niet-bestaan beroofd zou worden, dat wil zeggen dat de tegenstellingen zouden verdwijnen, wat rationeel en logisch gezien ook onmogelijk is.
Bovendien zouden de goden aan zwakheid lijden wanneer hun wensen niet verwezenlijkt zouden worden. Zwakke wezens kunnen geen goddelijke wezens zijn; zij kunnen niets scheppen.
In de derde mogelijkheid zou de wens van een van de goden in vervulling gaan en zou de andere verhinderd worden; dan zou de god wiens wens niet in vervulling ging, zwak worden. Een zwak wezen kan geen god zijn.
Bovendien vermeldden wij dat de goden gelijk zouden zijn; wanneer een van hen zwak zou blijken te zijn, zou de andere dat ook zijn, omdat zij gelijk waren. Dan zouden zij beiden zwak zijn. Zwakke wezens kunnen geen goden zijn.
Zo bleken alle mogelijkheden ongeldig te zijn; en de theorie dat er twee of meer goden zijn, wordt spontaan ongeldig bewezen.
Dan is het goddelijke wezen, dat de wereld geschapen heeft, één. En dat wezen is Allah, de Verhevene, Die absolute volmaaktheid, macht en grootheid heeft als een noodzakelijkheid van het bestaan van Zijn voor- en na-eternale persoonlijkheid.
Er zijn nog andere bewijzen die het geloof in de eenheid bewijzen. Laten wij er enkele noemen die wij als belangrijk beschouwen:
– Bewijs Tawhid en dat “Zijn soevereiniteit geen deelgenoten aanvaardt”
De belangrijkste en onmisbaarste wet van de waarheid van de soevereiniteit is onafhankelijkheid en vrijheid. Dat wil zeggen, verwerping van inmenging en partnerschap van anderen in de soevereiniteit.
Het is duidelijk dat zelfs zwakke mannen, die een lichte schaduw of een deel van de soevereiniteit hebben, de uiterlijke interventies verwerpen om hun onafhankelijkheid te beschermen, en zij treden agressief op wanneer anderen zich met hun zaken bemoeien. In de geschiedenis hebben koningen, die vol liefde en mededogen waren, hun onschuldige kinderen en geliefde broeders gedood, opdat die zich niet in hun soevereiniteit zouden mengen. Hieruit blijkt duidelijk dat de waarheid dat er bij soevereiniteit niet ingegrepen wordt, zo absoluut en wezenlijk heerst.
Aangezien de schaduw van het soevereiniteitsgevoel in zwakke en behoeftige mensen ingrijpen zo afwijst en geen partnerschap in hun soevereiniteit aanvaardt en hun onafhankelijkheid met alle middelen tracht te beschermen, zal men begrijpen dat de Almachtige God, “die absolute soevereiniteit heeft in de vorm van de Heer der werelden te zijn, absolute heerschappij in de vorm van goddelijkheid en absolute onafhankelijkheid in de vorm van eenheid”, vrij is van het hebben van een partner, tegenhanger en rivaal.
Onafhankelijkheid en uniciteit is dus een onmisbaar beginsel van de absolute soevereiniteit van Allah.
– Bewijs van orde
De volmaakte orde en het feilloze systeem dat in de wezens op aarde, van atomen tot sterren, in individuen en in hen allen gezien wordt, is het grootste bewijs en het helderste bewijs van de eenheid. Als iemand anders dan de Maker tussenbeide zou komen in de goddelijke activiteiten en schepping in het heelal, zou die hoogst delicate orde en evenwicht bedorven worden en zouden overal de sporen van wanorde te zien zijn.
– Bewijs van “gemak bij de eenheid en moeite bij de volheid”
Als de schepping der dingen aan slechts één Maker en Schepper wordt toegeschreven, zal zij gemakkelijk zijn als de schepping van één ding. Als het aan de natuur wordt toegeschreven, zal een vlieg even moeilijk zijn als de hemel, een bloem even moeilijk als een bron en een vrucht even moeilijk als een boomgaard. Dit zijn bewijzen dat er maar één schepper is en dat er sprake is van Tawhid.
Aangezien men een eeuwig gemak ziet in de schepping der dingen in het heelal, begrijpt men dat de Schepper één en enig is…