Koran en het embryo.
In de Heilige Koran spreekt Allah over de stadia van de embryonale ontwikkeling van de mens:
“Wij schiepen de mens uit een extract van klei. Daarna maakten Wij hem als een druppel op een plaats van vestiging, stevig gefixeerd. Daarna maakten Wij de druppel tot een alaqah (bloedzuiger, zweverig ding en bloedstolsel), daarna maakten Wij de alaqah tot een mudghah (gekauwde substantie)…” (Koran 23:12-14)
Alaqah
Letterlijk heeft het Arabische woord alaqah drie betekenissen: (1) bloedzuiger, (2) hangend ding en (3) bloedklonter.
Bij het vergelijken van een bloedzuiger met een embryo in het alaqah-stadium, vinden we gelijkenis tussen de twee. Ook verkrijgt het embryo in dit stadium voeding uit het bloed van de moeder, vergelijkbaar met de bloedzuiger, die zich voedt met het bloed van anderen.
De tweede betekenis van het woord alaqah is “hangend ding”, de suspensie van het embryo, tijdens het alaqah-stadium, in de baarmoeder van de moeder.
De derde betekenis van het woord alaqah is “bloedklonter”. Wij constateren dat de uiterlijke verschijningsvorm van het embryo en zijn zakjes tijdens het alaqah-stadium lijkt op die van een bloedstolsel. Dit is te wijten aan de aanwezigheid van relatief grote hoeveelheden bloed die in dit stadium in het embryo aanwezig zijn . Ook in dit stadium circuleert het bloed in het embryo pas aan het eind van de derde week. Het embryo in dit stadium is dus als een bloedklonter.
De drie betekenissen van het woord alaqah komen dus nauwkeurig overeen met de beschrijvingen van het embryo in het alaqah-stadium.
Mudghah ( gekauwde substantie)
Het volgende stadium dat in het vers wordt genoemd is het mudghah-stadium. Het Arabische woord mudghah betekent “gekauwde substantie.” Als men een stuk kauwgom zou nemen en het in zijn of haar mond zou kauwen en het dan zou vergelijken met een embryo in het mudghah-stadium, dan zouden we concluderen dat het embryo in het mudghah-stadium het uiterlijk krijgt van een gekauwde substantie. Dit komt door de somieten aan de achterkant van het embryo die “enigszins lijken op tandafdrukken in een gekauwde substantie”
Kritische vraag
Hoe kon Mohammed, moge de barmhartigheid en zegeningen van Allah op hem rusten, dit 1400 jaar geleden allemaal hebben geweten, terwijl wetenschappers dit pas onlangs hebben ontdekt met behulp van geavanceerde apparatuur en krachtige microscopen die toen nog niet bestonden? Hamm en Leeuwenhoek waren de eerste wetenschappers die menselijke spermacellen (spermatozoa) observeerden met behulp van een verbeterde microscoop in 1677 (meer dan 1000 jaar na Mohammed). Zij dachten ten onrechte dat de spermacel een miniatuur voorgevormd menselijk wezen bevatte dat groeide wanneer het in het vrouwelijk genitaal kanaal werd gedeponeerd.
Professor Emeritus Keith L. Moore is een van ’s werelds meest vooraanstaande wetenschappers op het gebied van anatomie en embryologie en is de auteur van het boek getiteld The Developing Human, dat in acht talen is vertaald. Dit boek is een wetenschappelijk naslagwerk en werd door een speciaal comité in de Verenigde Staten gekozen als het beste boek dat door één persoon is geschreven. Dr. Keith Moore is professor emeritus in de anatomie en de celbiologie aan de universiteit van Toronto, Toronto, Canada. Daar was hij Associate Dean of Basic Sciences aan de Faculteit der Geneeskunde en gedurende 8 jaar voorzitter van het Departement Anatomie. In 1984 ontving hij de meest vooraanstaande onderscheiding op het gebied van de anatomie in Canada, de J.C.B. Grant Award van de Canadian Association of Anatomists. Hij heeft leiding gegeven aan vele internationale verenigingen, zoals de Canadian and American Association of Anatomists en de Council of the Union of Biological Sciences.
Uitspraak prof. Moore
In 1981, tijdens de Zevende Medische Conferentie in Dammam, Saoedi-Arabië, zei Professor Moore: “Het is voor mij een groot genoegen geweest om uitspraken in de Koran over de menselijke ontwikkeling te helpen verduidelijken. Het is mij duidelijk dat deze uitspraken van God tot Mohammed moeten zijn gekomen, omdat bijna al deze kennis pas vele eeuwen later werd ontdekt. Dit bewijst voor mij dat Mohammed een boodschapper van God moet zijn geweest.”
Daarop werd professor Moore de volgende vraag gesteld: “Betekent dit dat u gelooft dat de Koran het woord van God is?” Hij antwoordde: “Ik vind het geen probleem om dit te accepteren.”
Tijdens een conferentie verklaarde Professor Moore: “….Omdat de stadiëring van menselijke embryo’s complex is, vanwege het voortdurende proces van verandering tijdens de ontwikkeling, wordt voorgesteld dat een nieuw systeem van classificatie zou kunnen worden ontwikkeld met behulp van de termen die in de Koran en de Soennah worden genoemd (wat Mohammed, moge de barmhartigheid en zegeningen van God over hem zijn, zei, deed of goedkeurde). Het voorgestelde systeem is eenvoudig, veelomvattend en in overeenstemming met de huidige embryologische kennis. De intensieve studie van de Koran en de hadeeth (betrouwbaar overgeleverde verslagen van de metgezellen van de Profeet Mohammed over wat hij zei, deed of goedkeurde) in de laatste vier jaar heeft een systeem voor de classificatie van menselijke embryo’s aan het licht gebracht dat verbazingwekkend is sinds het werd opgetekend in de zevende eeuw na Christus.
Conclusie
Hoewel Aristoteles, de grondlegger van de wetenschap van de embryologie, door zijn studie van kippeneieren in de vierde eeuw voor Christus besefte dat kuikenembryo’s zich in stadia ontwikkelden, gaf hij geen bijzonderheden over deze stadia. Voor zover bekend uit de geschiedenis van de embryologie, was er tot in de twintigste eeuw weinig bekend over de stadia en de classificatie van menselijke embryo’s. Daarom kunnen de beschrijvingen van het menselijk embryo in de Koran niet gebaseerd zijn op wetenschappelijke kennis in de zevende eeuw. De enige redelijke conclusie is: deze beschrijvingen werden aan Mohammed geopenbaard van God. Hij kon dergelijke details niet geweten hebben omdat hij een ongeletterd man was met absoluut geen wetenschappelijke opleiding