Inhoud van dit artikel:
Rol van profeten
Hieronder zal aan de hand van voorbeelden gefocust worden op de wijsheden van het sturen van profeten door de schepper.
De mens is een man van wil… Hij kan praten over wat hij wil; hij kan gaan zoals hij wil; Hij zit niet op een bepaalde plek. En de mens is een levend wezen in het openbare leven; in veelzijdig contact met andere mensen.
De mens is onderworpen aan een groot proces met deze zegen van wil en vrijheid. Hij werd genomineerd voor de hemel en de hel.
Hij zit op het kruispunt. Aan de andere kant heeft de mens, met zijn levende en levenloze, de personages van vele wezens in de wereld verzameld. Hij kan zo hard zijn als een rots (wreed), zacht als katoen (zachtaardig). Als dat zo is, is een gids nodig voor deze entiteit, die alle kanten op kan gaan, kan doen wat het wil, goed en verkeerd handelen en zelfs tegenovergestelde dingen kan zeggen.
Deze gids kan niet een ‘geest’ of engel zijn. Omdat de geest niet genoeg is om de vragen te beantwoorden over wie deze wereld van wezens heeft gecreëerd, wat ze van de mens willen, welke banen hij bereid is te doen, welk toevlucht de voorbij de dood is gekomen en vele andere vragen als deze. Deze onbekwaamheid van de menselijke geest in het metafysische veld noopte een andere gids om de mens te begeleiden. Deze gids is een profeet.
Rolmodel
De profeet is het menselijke model waar de mensheid blij mee is. Hij is een voorbeeldige figuur die wordt geïmiteerd en geleid door waarheid en leiding. En de profeet heeft de titel van ismet. Dat wil zeggen, er is geen woord of actie van hem waar God niet tevreden mee zal zijn. De woorden van de profeten, hun werk en hun staat zijn fakkels van leiding voor de mensen. In zijn hoedanigheid van “apostel” beveelt hij alleen het het goede.
De test daarentegen wordt uitgevoerd volgens de maatregel van justitie. Een leraar maatregel van rechtvaardigheid in de test, de oefening, wil worden uitgevoerd … Zo zou God zijn studenten moeten laten oefenen om zijn dienaren te testen. De oefening vindt plaats met een leerzame leraar en een boek/college notities in zijn hand. Hier zijn de profeten en de lezingen nota’s van de menselijke gemeenschap in de school van het leven.
We zullen niemand kwellen totdat we een boodschapper hebben gestuurd.”[1]
Dus om een toets af te leggen, is er literatuur (heilige boek) en een docent (profeet) nodig. Alleen zo kan de student (de mens) slagen en de directeur (god) tevredenstellen.
– Bovendien heeft de schepping van dit hele universum vele doeleinden. Het is tegenstrijdig om voor te stellen dat het universum, dat is uitgerust met wijsheid, doelloos en absurd is.
“Ik schiep de djinn en de mensen om mij te leren kennen en mij te aanbidden.”[2]
Het kan niet zonder een boek voor de bedienden om deze erkenning en aanbidding te leren. Het is een boek van het heelal, dat de namen en eigenschappen van
Allah (swt) weerspiegelt, hen onderwijst en hun oneindige kennis en macht weerspiegelt.
Om de diepe betekenissen van het boek van het Universum te leren, zijn subtiele borduurwerk, zijn boodschappen die de grote Schepper introduceren, is een les daarin nodig. Anders, maakt het niet uit hoe prachtig een boek is, als de betekenissen onbekend zijn en er geen docent is die lezingen geeft, is het niet anders dan een lege prop papier.
Zouden deze subtiele geheimen van het Boek van het Heelal worden begrepen als het niet voor een boek als Qur’an was, dat het Boek van het Heelal met zijn fijnste schoonheden lezingen geeft, zijn banden aan de Schepper beschrijft, zijn doel van verwezenlijking, en een profeet als Muhammad (vzmh) verklaart?
Profeten hadden dus als ultieme doel om de mensen erop te attenderen dat zij hun schepper moeten leren kennen, aanbidden, goed met elkaar moeten omgaan en zo goed mogelijk moeten voorbereiden op het hiernamaals. Dit deden zij door de boodschappen van Allah te verkondigen en de regels zo goed mogelijk toe te passen, waarbij ze als rolmodel functioneerde voor de mensheid.
Waarom is profeet Adam uit het paradijs gezet?
Dat profeet Adam en Eva (Hawwa) uit het paradijs werd gezet wordt in sommige religies gezien als een het resultaat van een (erf)zonde, waardoor de mensheid is verbannen naar aarde. Binnen de islam is dit ook een onderwerp waar meerdere overleveringen, uitspraken en meningen van geleerden over zijn. Hieronder een voorbeeld uit een exegese over de wijsheden van de gebeurtenissen van profeet Ādam (as):
De wijsheid bevindt zich in de met hen verbonden taken. Ādam (as) is als uitvoerder tot een zodanige taak aangesteld, waarbij het resultaat de gehele geestelijke ontwikkeling, de ontplooiing en het opschalen van de menselijke bekwaamheden behelst en het maakt de mens een alomvattende spiegel waarin alle verheven namen van Allah verschijnen.
Indien Ādam (as) in het paradijs gebleven zou zijn, dan zou zijn positie evenals die van een engel stabiel gebleven zijn en zouden zijn potentiële menselijke begaafdheden zich niet hebben kunnen ontwikkelen. Daarentegen zijn engelen, die permanent op een vastgesteld niveau verkeren, zeer talrijk in aantal. Voor dat soort dienaar schap is de mens niet noodzakelijk.
Veeleer vereist de wijsheid van Allah een plaats van beproeving, die overeenkomt met de bekwaamheden van de mens, de mens die ervoor bestemd is oneindig vele niveaus omhoog te stijgen. Omwille van deze reden is de mens, tegengesteld aan de situatie van de engelen, uit het paradijs verdreven na de bekende zondeval welke min of meer uit zijn aard voortkwam. Dus, de verdrijving van Ādam (as) uit het paradijs is pure wijsheid en pure barmhartigheid. Zo is er ook geen sprake van een erfzonde in de islam en is elke individu verantwoordelijk voor zijn/haar eigen verplichtingen jegens de schepper.
[1] (Qur’an, Isra, 17/15)
[2] (Qur’an, Zariyat, 51/56)
Paragraaf uit het boek: ‘Hedendaagse samenleving en Religie’
Over 
