Palestina
De islam hecht veel waarde aan het leven van een mens, ongeacht zijn of haar afkomst, religie, cultuur enz. Het is uiteraard pijnlijk om te zien dat er onschuldige mensen sterven in de wereld en nu ook in Palestina. Veel diplomatieke, maar ook individuele acties, zoals protesten en boycotten worden ondernomen om het te stoppen. Ook worden er vele smeekbedes (dua’s) verricht. Nu komen er vragen over hoe we het verrichten van een Dua moeten zien en waarom en niet altijd tot directe (waarneembare) resultaten leidt. Of vragen zoals: “zou het ook zonder al deze gebeden zo zijn gelopen?”
Smeekbede
1) Het antwoord op de vraag: “Zou het ook zonder al deze gebeden zo zijn gelopen?” is niet iets dat een mens met zekerheid kan weten. We hebben geen manier om zeker te weten hoe dit zou zijn gebeurd. Natuurlijk zijn gebeden die zoveel en voortdurend worden gedaan een belangrijk middel om de gebeden te accepteren.
Daarom kan er gezegd worden dat als deze gebeden over Palestina er niet waren, deze problemen misschien veel meer zouden zijn.
– De huidige situatie toont niet aan dat de verrichte gebeden niet zijn aanvaard. Dit komt omdat,
“Als jullie niet bidden (dua verrichten), welke waarde zal mijn Heer jullie dan geven?” (Furqan, 25/77)
Zoals in het vers wordt uitgedrukt, is het gebed een teken van dienstbaarheid, een aanbidding, Het belangrijkste resultaat van aanbidding kijkt naar het hiernamaals. Als er voordelen in de wereld zijn, is dit ook een goddelijke eer.
Aangezien het gebed een daad van aanbidding is, kunnen we niet weten of een gebed al dan niet aanvaard wordt.
– Bovendien is de aanvaardbaarheid van aanbidding en gebed – samen met enkele andere voorwaarden van aanvaarding – evenredig met het feit of de aanbidder een aanvaardbaar persoon is in de ogen van Allah.
Kritisch zijn
Het is een niet te ontkennen feit dat de moslims van vandaag de dag niet de kracht en capaciteit, techniek en technologie hebben die het eigenlijke gebed is, dat ze het halal met het haram vermengen, dat ze dag en nacht Allah niet respecteren en tegen Hem in opstand komen.
Men moet niet verwachten dat de gebeden die uit deze opstandige monden komen geaccepteerd worden. Als ze geaccepteerd worden, is dat een gunst van Allah; zo niet, dan is het een manifestatie van goddelijke rechtvaardigheid. Dit feit, uitgedrukt in de spreuk “Eén ramp is beter dan duizend adviezen”, lijkt een belangrijke wijsheid van de beslissing om de rampspoed voort te zetten.
Een voorbeeld uit een exegese:
“Bijvoorbeeld: Iemand wil een zoon voor zichzelf. Allah Almachtig geeft een hem een vrome dochter. Er wordt niet gezegd: “Zijn gebed werd niet aanvaard.” Er wordt gezegd: “Het werd op een betere manier aanvaard. En soms bidt hij voor het geluk van zijn eigen wereld en wordt zijn gebed geaccepteerd voor het hiernamaals. Er wordt niet gezegd: “Zijn gebed werd afgewezen.” Er wordt gezegd: “Het werd geaccepteerd op een gunstigere manier. En zo verder…
Aangezien Allah Almachtig de Rechter is, vragen wij Hem en Hij antwoordt ons. Maar Hij behandelt ons volgens Zijn wijsheid. De patiënt moet de wijsheid van de arts niet bekritiseren. De patiënt vraagt om een zalf; de arts geeft een vaccin voor zijn ziekte. Er wordt niet gezegd: ‘De arts luisterde niet naar mij. Misschien luisterde hij naar je kreet, hoorde het en gaf een antwoord; hij voldeed aan het beste van het doel”.
Conclusie
Allah is zeker op de hoogte van alles. Maar Allah beoordeelt de test die Hij voor de mensen heeft geopend niet volgens Zijn alomvattende eeuwige kennis, maar volgens de staat van de werken die de mensen uit vrije wil verrichten. Dit is namelijk een vereiste voor de eerlijkheid van de test.
Daarom staat Allah zowel de daden toe die de test winnen als de daden die hem verliezen. Als Allah de moordenaar bij de hand neemt, de dief bij de hand, en een slot zet op de monden van mensen die roddelen, kwaadspreken en aanzetten tot onheil, dan zou de test geen verliezers hebben en ophouden een test te zijn.
Daarom is het een vereiste van rechtvaardigheid om zowel degenen die goede daden verrichten als degenen die slechte daden verrichten gelegenheid te geven.
Lees ook: De veroveraar van Jeruzalem: Salâhaddîn-i Ayyûbî
Vond je dit artikel interessant?
