Bewijzen dat Allah (swt) bestaat – deel 1
Het bewijzen van Allah Ta’Ala kan op verschillende manieren. Het bewijzen kan van ‘’boven naar
beneden’’ en ‘’van beneden naar boven’’, dit wordt tadarrudj (trapsgewijs) genoemd. Van beneden
naar boven houdt in dat we bewezijn dat de Kor’an het woord van Allah Ta’Ala is en dat de profeet
(vrede en zegeningen zij met hem) Zijn profeet is. Van boven naar beneden (min al-‘ala) houdt in dat
we Allah Ta’Ala bewijzen door om ons heen te kijken en ons verstand te gebruiken.
Min al-‘ala
Het bewijzen van boven naar beneden kan op vier verschillende manieren, die achtereenvolgens
uitgelegd zullen worden.
(1) al-Radjhan/Ridjhan (Overwicht)
Bij het gebruik maken van deze methode dient in acht genomen te worden dat het onmogelijk is dat
een weegschaal dat in evenwicht is, uit balans kan gaan, zonder dat iemand er iets bij doet of er iets
van weghaald. Alles dat een gevolg heeft, heeft dus een rede/oorzaak. Bijna alle wetenschappers zijn
het er over eens dat er ooit een tijd was zonder materie. Er waren dus geen planten, dieren, planeten
en dergelijke. Op dit moment zijn er wel planten, dieren, planeten en dergelijke. Er is dus iets
gebeurd, dat deze organismen bestaan. De ‘’weegschaal’’ die in balans was is uit balans gebracht
door Allah Ta’Ala en zo is de mens ontstaan. Sommigen zeggen dat het toevallig is gebeurd, maar als
er niets is en er gebeurd ook niks, dan kan er ook niks ontstaan. Dit zal uitgelegd worden aan de hand
van drie begrippen.
Aannames zijn te verdelen in drie categorien:
Wajib: Het is noodzakelijk dat het zo is, het kan namelijk niet anders.
Mustahil/istihalah: Het is onmogelijk dat het zo is.
Imkaan/mumkin/jaiz: Het is mogelijk.
Het is geen ‘’must’’ voor Allah Ta’Ala dat de mens bestaat. De mens bestond namelijk ooit niet, we
zijn dus niet zo belangrijk als we soms denken. Het kunnen bestaan van de mens is dus een (mumkin)
mogelijkheid. Dat we op dit moment bestaan is echter wajib; dit kunnen we niet ontkennen.
Het is bijvoorbeeld onmogelijk (mustahil) dat een deur open en gesloten tegelijk is. Ook is het
onmogelijk dat iets aanwezig en afwezig tegelijk is. Iets kan niet uit zichzelf zijn ontstaan, omdat het
dan tegelijk zou moeten bestaan en niet bestaan. Dit gaat tegen de logica van de mens. Dit is
hetzelfde als dat je zegt dat een moeder haarzelf baart. De enige optie is dat Allah Ta’Ala ons heeft
geschapen met zijn irada (wil) en kennis. Dat Allah Ta’Ala iets wilt, wordt irada genoemd. Als deze wil
van Allah Ta’Ala plaatsvind, wordt dat qudra genoemd.
(2) Tasalsul (kettingreactie)
Een tweede groep mensen claimt dat de heelal begin- en eindloos is. Het is dus eeuwig volgens hen.
Dit is een claim zonder enig fundament. Zodat dit voorbeeld duidelijk wordt, wordt gebruikt maakt van een ketting met cirkels. Het aantal cirkels maakt niks uit, aangezien het einde toch een vraagteken blijft.
De cirkels stellen achtereenvolgens voor: kind, vader, opa, de vader van de opa & de opa van de opa
of mens, aap, zoogdier, molecuul en atoom. Wat de cirkels ook voorstellen en hoeveel cirkels er ook
zijn, de belangrijke vraag is: wie is de veroorzaker? De vader is de veroorzaker van het kind, de opa is
op zijn beurt weer de veroorzaker van de vader. Zo kunnen we eeuwig doorgaan, maar hoe is de
eerste mens/atoom dan ontstaan? De ‘’cirkels’’ hebben namelijk steeds de voorgaande cirkel nodig
om te kunnen bestaan. Ze zijn dus allemaal afhankelijk en zijn niet uit zichzelf ontstaan. De afhankelijke zaken zijn net miljoenen nullen; op zich zelf zijn ze niks waard, maar ze krijgen waarde van Allah Ta’Ala. Als je zelf afhankelijk bent en een schepper nodig hebt, dan ben je geen schepper.
De Schepper is juist onafhankelijk en wordt niet geschapen.
Als iemand op bezoek komt en jou vraagt waar je een bloem heb gekocht en je verwijst deze persoon
naar de buurvrouw, dan zal de bezoeker naar de buurvrouw gaan voor het antwoord. Als de
buurvrouw op haar beurt de bezoeker weer doorstuurt naar haar eigen buurvrouw, dan zal de
bezoeker nooit achter het antwoord kunnen komen. Zo is het ook met het vermeerderen van de
cirkels. Hoeveel cirkels je ook in het rijtje hebt; je zult er niet uitkomen, omdat je nooit bij de
oorsprong/kern kan komen.
Een christelijke wetenschapper zegt:
‘’de mensen die geloven in de evolutie theorie, bedoelen dat je een schroothoop van ijzer hebt, hier
een wervelstorm overheen komt en er vervolgens een Boeing 747 ontstaat. Dit is absurd en de
evolutie theorie is zelfs nog erger, omdat je in dit voorbeeld al objecten hebt en er slechts een
vliegtuig ontstaat. Hoe kan deze wereld, die vele malen spectaculairder is dan de vliegtuig, dan
ontstaan zijn als er niks was en er niks werd gedaan?’’
Shaykh al-Bouti [rahimahu Allah] verwijst in zijn boek naar een boek over de positie van het verstand,
de wetenschap en kosmos in relatie met de Heer, dat volgens hem niet is overtroffen in het
afgelopen eeuw. Dit boek is van shaykh al islam Mustafa Sabri Efendi [rahimahu Allah], die leefde in
een tijd waarin het Darwinisme en het kolonialisme opkwam. Hierin zegt de shaykh:
‘’Het (maken van cirkels) houdt nooit op. Wat bij stap 1 gebeurd, gebeurd ook bij de honderdste stap
en ook bij de duizendste. Het ene is namelijk gebaseerd op het andere; hoe ver je dus ook gaat, je
komt tot de conclusie dat iets van buiten de ketting energie heeft gestopt Iets zonder verstand of ziel kan geen beslissing nemen. De gene die deze ‘’energie’’ heeft gestopt in deze ketting is Allah Ta’Ala. Dankzij deze ‘’energie’’ is de mens begonnen met bestaan.
Vond je dit artikel interessant?
