Mensen worden qua geloof en ongeloof ingedeeld in drie groepen: gelovige, ongelovige en hypocriet.
1. Gelovige (mu’min)
Een persoon die gelooft in het bestaan en de eenheid van Allah, dat de Profeet Mohammed zijn dienaar en boodschapper is en van ganser harte gelooft en de door hem gerapporteerde kennis aanvaardt, wordt een gelovige genoemd. Als een gelovige met geloof sterft, zal hij/zij in het hiernamaals naar het Paradijs gaan en daar vele zegeningen ontvangen.
Als sommige gelovigen zonden begaan in deze wereld, als Allah de Almachtige wil, zullen hun zonden worden vergeven en zullen zij in het Paradijs worden geplaatst. de Almachtige wil, zullen deze personen in het Paradijs worden geplaatst na te zijn gestraft in de Hel voor de omvang van hun zonden. Geen enkele gelovige zal voor altijd in de hel blijven.
2. Ongelovige
Ongeloof is over het algemeen het tegenovergestelde van geloof en een ongelovige is een individu dat Allah en de Profeet ontkent. Als we deze term een beetje verduidelijken, is een ongelovige een persoon die niet gelooft in de basisprincipes van de religie van de Islam en één of enkele of alle principes (darurat al-diniyyah) ontkent die de Profeet (vrede zij met hem) zeker van Allah de Almachtige heeft gebracht en ons heeft bereikt via mutawatir verslagen.
Bijvoorbeeld, wie verwerpt dat de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) een profeet is, dat het verplichte gebed een verplichte handeling is, dat het drinken van wijn onwettig is en het bestaan van de engelen en djinns niet accepteert, is een ongelovige er. Ongelovigen verblijven voor eeuwig in de hel en zullen nooit het licht van het Paradijs zien.
Polytheïst (Mushrik): Degenen die in Allah geloven maar deelgenoten met Hem associëren en degenen die in Allah geloven en afgoden aanbidden, of zeggen dat Allah een vrouw, zoon en dochter heeft, worden polytheïsten genoemd. Deze personen zullen de eeuwige straf in de hel ondergaan.
3. Hypocriet (Munafiq)
Degenen die zeggen dat zij geloven in het bestaan en de eenheid van Allah, en zeggen dat zij geloven in het profeetschap van de Profeet Mohammed en wat hij van Allah heeft gebracht, en die zich voordoen als moslim maar in werkelijkheid ongelovig zijn, worden huichelaars genoemd.
De wijze waarop de huichelaars van binnen zijn en de wijze waarop zij van buiten verschijnen, zijn totaal verschillend.
Hun toespraken zijn niet in overeenstemming met wat zij in hun harten hebben. Het volgende vers drukt uit dat huichelaars inderdaad ongelovigen zijn: “En onder de mensen zijn er die zeggen: Wij geloven in Allah en de Laatste Dag, terwijl zij niet geloven.” Al-Baqara, 2: 8.
In het vervolg van dit vers deelt Allah mee dat de huichelaars een pijnlijke straf zullen ondergaan. Hypocrieten zijn gevaarlijker voor de moslimgemeenschap dan de ongelovigen. Dit komt omdat zij er van buiten als moslims uitzien, maar men kan niet weten wat hun werkelijke bedoeling is.
Aangezien de Profeet door openbaring op de hoogte was gebracht wie de huichelaars waren, zou hij hen niet belasten met belangrijke taken. Omdat een dergelijke informatiebron (openbaring) niet beschikbaar is voor de gelovigen na de Profeet, worden de huichelaars in deze wereld behandeld als moslims, maar zullen zij in het Hiernamaals een eeuwige straf ondergaan.
Volgens het volgende vers zullen de hypocrieten degenen zijn die de zwaarste straffen zullen ondergaan:
“Voorwaar, de huichelaars zullen in de laagste diepten van het Vuur zijn. Zullen jullie voor hen nooit een helper vinden? Al-Nisa, 4: 145.
4. De termen kufr (ongeloof) en shirk (polytheïsme)
Het woord kufr betekent letterlijk “bedekken”, terwijl het terminologisch betekent het ontkennen van Allah of de Profeet en de dingen die zeker zijn die hij van Allah bracht, en het ontkennen van een of enkele van de strikt vastgestelde beginselen van de Islam (darurat al-diniyyah) die hij bracht.
Het woord shirk (polytheïsme) dat letterlijk “deelgenoten associëren” betekent terminologisch het accepteren dat er godheden zijn die gelijk zijn aan Allah de Almachtige in Zijn namen, eigenschappen en daden. Polytheïsten ontkennen het bestaan van Allah niet, maar zij geloven in andere goden die soortgelijke namen, eigenschappen en wilsbeschikkingen hebben en in termen van gezag gelijkwaardig zijn aan en dezelfde macht hebben als Allah en aanbidden deze dus.
Polytheïsme en ongeloof zijn twee nauw verwante termen. Het verschil tussen de twee is dat ongeloof (kufr) een term is die algemener is dan polytheïsme (shirk). In die zin is polytheïsme dis geloof, maar ongeloof is geen polytheïsme, omdat polytheïsme het resultaat is van het associëren van anderen met het wezen, de naam en de eigenschappen van Allah.
Terwijl er sprake is van ongeloof wanneer bepaalde overtuigingen die bekend staan als ongeloof, worden aanvaard. Een van de overtuigingen die als ongeloof wordt beschouwd is het associëren van deelgenoten met Allah. Bijvoorbeeld, geloven in het bestaan van twee goden zoals in het Zoroastrisme is niet alleen polytheïsme maar tegelijkertijd ongeloof. Maar niet geloven in de Laatste Dag is ongeloof, maar geen polytheïsme.
Het vereenzelvigen van deelgenoten met Allah is de grootste zonde. Het volgende vers drukt uit dat polytheïsme en ongeloof door Allah niet zullen worden vergeven, maar andere zonden dan deze twee kunnen worden vergeven als Allah het wil:
“Allah vergeeft niet (de zonde van) het verbinden van andere goden met Hem, maar Hij vergeeft wie Hij wil andere zonden dan deze: degene die andere goden met Allah verbindt, is ver afgedwaald.”*”
5. Enkele van de overtuigingen, uitspraken en daden die tot ongeloof leiden
1- Zeggen dat Allah onrechtvaardig en oneerlijk is.
2- Het bespotten van het wezen van Allah, Zijn eigenschappen, namen, daden, geboden en verboden, zelfs als grap. en ze gebruiken als kleinerende opmerkingen.
3- De engelen kleineren, veroordelen en vervloeken.
4- De profeten kleineren, bekritiseren, vernederen en beschimpen.
5- Het verwerpen en ontkennen van (zelfs maar één van) de verzen van de Koran en/of de mutawatir hadith.
6- Om de hoop op de barmhartigheid van Allah te verliezen en niet bang te zijn voor de bestraffing van Allah.
7- Om tevreden te zijn met het zijn van een ongelovige.
8- Om te zeggen: “Ik zou het niet doen, zelfs als Allah het zou bevelen!
9- Geloven in de transmigratie van de zielen (dat de ziel van het ene lichaam naar het andere gaat)
Lees ook: De discipline van Aqiedah (geloofsleer)