Bewijs van Gods eindeloze vrijgevigheid

Introductie

Is het mogelijk dat een oneindige vrijgevigheid en traktaties, onuitputtelijke rijkdom en oneindige schatten niet een land van eeuwige gelukzaligheid en een eeuwige feestzaal willen en behoeftige gasten die daar permanent zullen zijn, en dat zij tevreden zijn met deze sterfelijke wereld en de stervelingen die daarin te gast zijn? Nee, nooit! Omdat deze wereld niet de werkelijke plaats van die vrijgevigheid en eer kan zijn, misschien kan zij slechts de ontvanger zijn van één deel van een miljoen delen van die vrijgevigheid.

Dit bewijst dat er een eeuwig land moet zijn, en is, waar die vrijgevigheid, die niet in deze wereld past, goed gezien kan worden en er moeten eeuwige gasten zijn die in dat eeuwige land zullen wonen.

Wij zullen dit bewijs nogmaals analyseren onder twee kopjes:

STAP 1: De vrijgevigheid gezien in het universum en wie is de eigenaar van deze vrijgevigheid?

Wie goed kijkt naar dit universum ziet dat er een oneindige hand van vrijgevigheid aan het werk is in dit universum. Wil je hiervoor een bewijs? Kijk dan!

– Het gezicht van de wereld versieren met zulke sierlijke kunstwerken,

– Om van de zon een lamp te maken en van de maan een lamp,

– Om de aarde te vullen met de mooiste soorten voedsel door er een tafel van zegeningen van te maken,

– fruitbomen te maken als reservoirs en deze reservoirs in elk seizoen vele malen aan te vullen,

– Door de hand van een giftig insect, om een zoet gerecht als honing te geven, en door de hand van een zijderups, om u te bekleden met een kleed zo zacht als zijde,

– om dieren als schapen, geiten en koeien tot een melkfabriek te maken,

– Om droge bomen als beenderen te versieren in de stijl van hemelse maagden en om aan die dunne takken zeer geborduurde en muzikale bloemen te bevestigen,

– Elk schepsel uit het niets scheppen en uiterst waardevolle onderdelen en apparaten aan dat schepsel bevestigen… Het getuigt natuurlijk van een oneindige vrijgevigheid en een oneindige gunst.

Belangrijke vragen

We weten niet, is het nodig om de vrijgevigheid in deze wereld te verklaren? Ik vraag me af, als de mens niet naar de wereld zou kijken, maar alleen naar zichzelf, en de apparaten, onderdelen, emoties en latifices die aan hem vastzitten, zou hij die vrijgevigheid en gunst niet goedkeuren?

Laat ons dan nu vragen:

– Wie is de eigenaar van deze vrijgevigheid en eer?

– Wie heeft het gezicht van de wereld uitgerust met zulke sierlijke kunstwerken?

– Wie heeft van de zon een lamp en van de maan een kaars gemaakt?

– Wie heeft deze aarde tot een tafel gemaakt en de lente tot een dek van rozen voor deze tafel?

– Wie versierde de bomen met bloemen, vruchten en bladeren?

– Wie haalt honing uit een giftig insect en kleedt zijde aan met een handloos insect?

– Wie maakte dieren tot een fontein van melk voor ons?

– Wie heeft deze oneindige wezens uit het niets uitgevonden en uitgerust met allerlei elementen en apparaten?

– Wie?

Is er een antwoord op deze ‘wie anders dan Allah? Wie anders dan Allah behandelt Zijn schepselen met zoveel gulheid en vervult hun elke behoefte en verwent hen? Wie anders dan Allah heeft zulke onuitputtelijke schatten en onuitputtelijke rijkdommen?

Net zoals het licht van de zon het bestaan van de zon bewijst en de zon laat zien. Net zoals deze onvergelijkbare vrijgevigheid en onbeperkte traktaties ons een wezen achter het gordijn doen herkennen met de namen “Cevvad” (vrijgevig) en “Gani” (rijk) en Zijn bestaan bewijzen.

Nu is het tijd dat deze vrijgevigheid het hiernamaals noodzakelijk maakt…

STAP 2: Vrijgevigheid vereist vooruitdenken

Zo’n onuitputtelijke vrijgevigheid en genade, zo’n onuitputtelijke schatten en barmhartigheid, wil een land van feest en een plaats van gelukzaligheid die zowel permanent is als alles bevat wat gewenst is. Hij wil dat zij die van dat feest genieten, in die plaats van gelukzaligheid blijven, er voor altijd blijven. Zodat zij niet lijden onder scheiding en dood. Want zoals het einde van pijn smaak is, is het einde van smaak pijn. Een dergelijke vrijgevigheid daarentegen wil niet zo’n leed veroorzaken.

Met andere woorden, een oneindige vrijgevigheid en eindeloze, onuitputtelijke schatten willen een eeuwig paradijs en eeuwige behoeftigen daarin. Want oneindige vrijgevigheid wil schenken en zegenen zonder einde. Oneindige schenking en zegening vereist daarentegen het voortbestaan van degene die de ontvanger is van deze schenking. Anders is een beetje smaak dat bitter wordt door de dood, zelfs in korte tijd, niet verenigbaar met de noodzaak van een dergelijke vrijgevigheid.

Want die oneindige vrijgevigheid is een oneindige eer en wil het voortbestaan van degenen die zij wil eren. We zien echter in deze gasthuis-wereld dat iedereen snel gaat en verdwijnt. Hij proeft slechts een klein deel van die vrijgevigheid en schenking, zijn eetlust wordt geopend; maar hij vertrekt voordat hij vol is. Daarom moet er een ander en eeuwig thuisland zijn, en de eeuwige gasten van dat thuisland moeten zonder einde worden behandeld en geschonken, zodat deze vrijgevigheid zich op de juiste wijze kan manifesteren.

Conclusie

Laten we nu nadenken over wat we in dit betoog geleerd hebben:

1. Er is een oneindige vrijgevigheid en een oneindig traktement in deze wereld.

2. Deze oneindige vrijgevigheid en gunst bewijst dat er achter het gordijn een wezen is en zijn onuitputtelijke en onuitputtelijke schatten.

3. Onuitputtelijke en onuitputtelijke schatten en een oneindige vrijgevigheid willen natuurlijk op een oneindige manier behandelen.

4. Om zonder einde te kunnen dienen, moeten zowel het gasthuis als de behoeftige gasten in het gasthuis blijven bestaan.

5. De wereld daarentegen kan het gasthuis in kwestie niet zijn, want zowel zijzelf is sterfelijk als de gasten erin zijn sterfelijk.

6. Dan moet er een ander land zijn. In dat eeuwige land moeten eeuwige gasten zijn, en de eigenaar van de vrijgevigheid voor onze ogen moet die eeuwige gasten behandelen op een manier die past bij de glorie van zijn vrijgevigheid.

7. In dat geval kunnen we zeggen dat het ontkennen van het Hiernamaals mogelijk is door het ontkennen van Allah Almachtig en Zijn vrijgevigheid. Het ontkennen van Allah en Zijn edelmoedigheid is mogelijk door de ogen te sluiten voor deze edelmoedige behandeling voor de ogen en te ontkennen wat de ogen zien met het verstand. En dit is niet mogelijk voor de bezitters van verstand.

Het komt er dus op neer: Het bestaan van het Hiernamaals is even zeker als het bestaan van deze edelmoedigheid voor de ogen. Wie dit niet kan ontkennen, kan het niet ontkennen!

Lees ook: Al-Jaliel [de Majestueuze] en Al-Karim [de Edele, de Vrijgevige]