Geloven in het hiernamaals
Iedere moslim gelooft in het paradijs en de hel. Een wijs mens die de hel wil ontvluchten en het paradijs binnengaan, moet klaar zijn voor de dood. De profeet zei: “De wijze is degene die rekening met zichzelf houdt en zich op de dood voorbereidt.” De wijze is degene die rekening met zichzelf houdt en zich op de dood voorbereidt. Je op iets voorbereiden is er vaak aan denken. En herinneren is mogelijk door te kijken naar dingen die ons herinneren en ze te doen. In het algemeen zijn alle mensen zich bewust van de dood. In een van de verzen staat: “Hoewel de tijd van afrekening nadert, wenden de mensen zich er in achteloosheid van af. (Anbiya 1)
Geen ontkomen aan
Wie zich laat misleiden door de nutteloze genoegens van de wereld, leeft onwetend van de dood. Als de dood in zijn aanwezigheid wordt genoemd, haat hij het. Onze profeet zei: “Wie de dood haat, Allah haat hem. Allahu ta’âlâ zegt ook: “Jullie zullen zeker gegrepen worden door de dood waarvoor jullie vluchten. (Jumu’ah 8)
Iemand die zonden vermijdt en zijn erediensten verricht, wordt niet geacht de dood te haten, ook al wil hij de dood niet. Omdat hij probeert zijn fouten goed te maken. Als iemand van zijn geliefde te horen krijgt dat hij onmiddellijk moet komen, en die persoon wast zich, scheert zich, draagt nieuwe kleren, en koopt geschenken voor zijn geliefde, dan wordt hij niet geacht zijn geliefde te haten vanwege het uitstel. Met andere woorden, het is zijn excuus dat hij niet van de dood houdt. Omdat hij zich voorbereidt op de dood.
Abu Suleiman Darani zei tegen een rechtschapen vrouw: “Houdt u van de dood? Ze zei: “Nee, ik hou niet van de dood. Toen hij haar de reden vroeg, zei ze: “Als ik iemand iets aandoe, schaam ik me om naar zijn gezicht te kijken. Ik wil hem niet zien. Hoe kan ik er van houden om voor Allâhu ta’âlâ te verschijnen als ik zoveel zonden heb, zonder dat ik er van af kom?
Vromen (Arifs), aan de andere kant, herinneren zich altijd de dood. Omdat ze altijd klaar zijn voor de dood. Zij weten ook dat de dood het moment is van de ontmoeting met de geliefde. De dood is een brug die een vriend naar een vriend brengt. Hij die deze brug niet oversteekt, kan zijn geliefde niet ontmoeten. Daarom houden de arifs van de dood.
Uitkijken naar de dood
Mawlana zei tot Azrael: “Kom vlug, kom vlug, neem mijn leven vlug, en breng mij onmiddellijk tot mijn Heer. Met andere woorden, vergeet de geliefde ooit de dag waarop hij zijn geliefde zal ontmoeten, en verlangt hij niet dat die dag zo spoedig mogelijk aanbreekt? Hij is zelfs geïrriteerd door de vertraging van de dood. Hij verlangt ernaar hem zo snel mogelijk te ontmoeten.
Toen Hadrat Huzayfa op zijn sterfbed lag, zei hij: “De vriend kwam met een plotselinge overval, en spijt zal niet helpen. Als het leven goed voor mij is, schenk mij dan het leven en als de dood goed voor mij is, maak dan de weg van de dood gemakkelijk voor mij. Moslims moeten ook zo bidden.
Het is zeer deugdzaam te allen tijde aan de dood te denken, in goede en slechte situaties. Want zelfs iemand die zich vastklampt aan de nutteloze genoegens van de wereld begint zich af te keren van de smerige zaken van de wereld wanneer hij zich de dood herinnert. Na verloop van tijd wordt de last van de wereld zwaar voor hem en houdt hij niet meer van de geneugten ervan. Zo is alles wat ontmoedigt van de nutteloze zaken van de wereld, een oorzaak van verlossing.
Meerdere overleveringen van de Profeet (VZMH)
Het gedenken van de dood beschermt tegen zonden. [Ibn Abi Abiddunya]
De dood gedenken is net zo belonend als aalmoezen geven. [Deylemi]
Het hart van degene die zich de dood vaak herinnert is verlicht en zijn dood wordt gemakkelijker. [Deylemi]
Het veelvuldig gedenken van de dood verwijdert iemand van de wereld en ontdoet hem van zijn zonden [Ibn Lâl].
De meest wijze onder u is degene die de dood gedenkt en zich haast om voorzieningen te treffen voor het Hiernamaals. Hij die de dood gedenkt, zal de gelukzaligheid van deze wereld en van het Hiernamaals verkrijgen. [Tabarani]
Denk aan de dood, die smaken vernietigt, de smaak van de mond bederft en hoop breekt! Hij die aan de dood denkt in schaarste is opgelucht. Degene die overvloedig aan de dood denkt, vermijdt onnodig werk en verspilling en wordt tevreden. [I. Hibban]
Degene die Allah beschaamt, gaat niet naar bed zonder aan de dood te denken, eet geen verboden voedsel, vermijdt ontucht, houdt zijn tong, ogen en oren af van verboden dingen en denkt dat hij na de dood zal wegrotten. [Tabarani]
Het gedenken van de dood beschermt tegen zonden en verhindert uit de wereld [alles wat het welbehagen van Allâhu ta’âlâ belemmert.) [Ibn Abiddunya]
Zoals ijzer roest, roest ook het hart door de zonde. Het poetsmiddel van de harten is om veel aan de dood te denken en de Koran te lezen. [Bayhaqi]
“Het graf van degene die de dood veel gedenkt en zonden vermijdt, zal de tuin van het paradijs zijn. Het graf van degene die de dood vergeet en zich in zonden stort, zal de put van de hel zijn.” (Sufyan-i Sevri)
Ze prezen een persoon heel erg. Onze Meester Rasûlullah, die erbij was, zei: “Herinnert die persoon zich de dood?” Zij zeiden: “Wij hebben hem de dood niet horen noemen.” Hij zei: “Hij die zich de dood niet herinnert, is niet waardevol.” (I.Abiddünya)
Lees ook: Is er leven na de dood?