“En tot Zijn tekenen behoort, dat Hij uit uw midden echtgenoten voor u heeft geschapen, opdat gij met hen in rust en vrede moogt vertoeven. En Hij heeft liefde en medelijden tussen uw harten gelegd. Daarin zijn zeker tekenen voor hen die nadenken.” (Koran 30:21)
Eerste huwelijk: Adam & Eva
Het huwelijk is de oudste van de menselijke sociale instellingen. Het huwelijk ontstond met de schepping van de eerste man en vrouw: Adam en Eva. Alle Profeten sindsdien werden gezonden als voorbeeld voor hun gemeenschappen, en elke Profeet, van de eerste tot de laatste, handhaafde de instelling van het huwelijk als de goddelijk-goedgekeurde uitdrukking van het heteroseksuele gezelschap. Zelfs vandaag de dag wordt het nog steeds beschouwd als correcter en gepaster dat paren elkaar voorstellen als: “mijn vrouw” of “mijn man” in plaats van: “mijn minnaar” of “mijn partner”. Want het is door het huwelijk dat mannen en vrouwen legaal hun vleselijke verlangens vervullen, hun instincten voor liefde, behoeftigheid, kameraadschap, intimiteit, enzovoort.
“…Zij (uw vrouwen, o mannen) zijn een gewaad voor u en u (mannen) zijn een gewaad voor haar…” (Koran 2:187)
Geschiedenis
In de loop der tijden zijn sommige groepen er extreme opvattingen over het andere geslacht en seksualiteit op na gaan houden. Vooral vrouwen werden door veel religieuze mannen als het kwaad beschouwd, en daarom moest het contact met hen tot een minimum worden beperkt. Zo werd het monnikendom, met zijn levenslange onthouding en celibaat, uitgevonden door hen die een in hun ogen vroom alternatief voor het huwelijk en een godvruchtiger leven wensten.
“Toen zonden Wij na hen Onze boodschappers en Wij zonden Jezus, zoon van Maria, en Wij gaven hem het Evangelie. En Wij legden in de harten van hen die hem volgden medelijden en barmhartigheid aan. Maar het monnikendom, dat zij voor zichzelf uitgevonden hadden, schreven Wij hun niet voor, maar zij zochten het slechts om God ermede te behagen, maar zij namen het niet in acht met de juiste inachtneming. En Wij gaven hun die geloofden hun beloning, maar velen van hen zijn opstandige zondaren. (Koran 57:27)
De enige familie die monniken zouden kennen (christelijk, boeddhistisch of anderszins) zouden hun medemonniken in het klooster of de tempel zijn. In het geval van het christendom konden niet alleen mannen, maar ook vrouwen de vrome rangen bereiken door non te worden, of “bruiden van Christus”. Deze onnatuurlijke situatie heeft dikwijls geleid tot een groot aantal sociale ondeugden, zoals kindermisbruik, homoseksualiteit en onwettige seksuele betrekkingen onder de kloosterlingen – allemaal zaken die worden beschouwd als feitelijke misdadige zonden. De islamitische ketters die de niet-islamitische praktijk van onthouding en kluizenarij hebben gevolgd, of die althans hebben beweerd een nog vromere weg naar God te zijn ingeslagen dan de Profeten zelf, zijn eveneens bezweken onder deze zelfde ondeugden en in een even schandalige mate.
Trouwen is sunnah
De profeet Mohammed heeft tijdens zijn leven duidelijk zijn gevoelens geuit over de suggestie dat het huwelijk een belemmering zou kunnen zijn voor een toenadering tot God. Eens zwoer een man aan de Profeet dat hij niets met vrouwen te maken zou hebben, d.w.z. dat hij nooit zou trouwen. De Profeet antwoordde door streng te verklaren:
“Bij God! Ik ben de godvrezendste van jullie! Toch… trouw ik! Wie zich van mijn Sunnah (geïnspireerde weg) afwendt, is niet van mij (d.w.z. geen ware gelovige).”
“Zeg (tot het volk O Mohammed): ‘Als jullie God liefhebben, volg mij dan, dan zal God jullie liefhebben en jullie je zonden vergeven. En God is Vergevensgezind, Genadevol.”” (Koran 3:31)
In werkelijkheid beschouwen moslims het huwelijk niet als slecht voor hun geloof, maar beschouwen zij het als een integraal onderdeel van hun religieuze toewijding. Zoals eerder gezegd, heeft de Profeet Mohammed (vzmh) uitdrukkelijk verklaard dat het huwelijk de helft is van de godsdienst (van de Islam). Met andere woorden, misschien wel de helft van alle Islamitische deugden, zoals trouw, kuisheid, liefdadigheid, vrijgevigheid, verdraagzaamheid, zachtmoedigheid, streven, geduld, liefde, empathie, medeleven, zorgzaamheid, leren, onderwijzen, betrouwbaarheid, moed, barmhartigheid, verdraagzaamheid, vergevingsgezindheid, enz. vinden hun natuurlijke uitdrukking in het gehuwde leven. In de Islam worden Godsbewustzijn en een goed karakter dan ook verondersteld de voornaamste criteria te zijn waarnaar een echtgenoot in zijn of haar toekomstige huwelijkspartner zoekt.
Criteria om te trouwen
De Profeet Mohammed zei:
“Een vrouw wordt om (een van) vier redenen gehuwd: haar rijkdom, haar status, haar schoonheid en haar godsdienstige toewijding. Trouw dus met de religieuze vrouw, anders ben je een verliezer.” (Saheeh Al-Bukhari)
Ongetwijfeld komen de sociale malaise en het verval die in vele delen van de niet-islamitische wereld heersen, ook in sommige delen van de moslimwereld tot uiting. Niettemin worden promiscuïteit, ontucht en overspel in de islamitische samenlevingen nog steeds ten strengste veroordeeld en zijn zij nog steeds niet gedecriminaliseerd tot het niveau van alleen maar “rotzooien”, “het veld bespelen” of andere dergelijke onbeduidende bezigheden. Moslims erkennen en erkennen nog steeds dat relaties voor het huwelijk en buitenechtelijke relaties een grote verwoestende uitwerking hebben op gemeenschappen. In feite maakt de Koran duidelijk dat alleen al de beschuldiging van ongepastheid zeer ernstige gevolgen heeft in dit leven en in het volgende.
“En zij, die kuise vrouwen beschuldigen en geen vier getuigen brengen (om hun beschuldiging ondubbelzinnig te bewijzen), geselt hen met tachtig slagen en verwerpt hun getuigenis voor eeuwig; want zij zijn werkelijk verdorven zondaren.” (Koran 24:4)
“Voorwaar, zij die kuise, onschuldige, argeloze, gelovige vrouwen belasteren, zij zijn vervloekt in deze wereld en in de volgende. En voor hen zal er een grote kwelling zijn.” (Koran 24:23)
Actuele problemen
Ironisch genoeg zijn het de ongehuwde vrouwen die misschien wel het meest te lijden hebben onder de gevolgen van promiscue relaties, terwijl sommige van de meer radicale stemmen van de feministische beweging hebben opgeroepen tot de afschaffing van het instituut van het huwelijk. Sheila Cronin van de NOW-beweging, sprekend vanuit het oogpunt van een randfeministe wier samenleving wankelt onder het falen van het traditionele westerse huwelijk om vrouwen veiligheid te bieden, bescherming tegen seksueel overdraagbare ziektes, en vele andere problemen en misstanden, zei het volgende “Aangezien het huwelijk een slavernij is voor de vrouw, is het duidelijk dat de vrouwenbeweging zich moet concentreren op de aanval op deze instelling. Vrijheid voor vrouwen kan niet worden gewonnen zonder de afschaffing van het huwelijk.”
De profeet (vzmh) als voorbeeld
Het huwelijk in de Islam, of beter gezegd, het huwelijk volgens de Islam, is echter op zichzelf een middel om de vrijheid van de vrouw veilig te stellen. Er bestaat geen beter voorbeeld van het perfecte islamitische huwelijk dan dat van de Profeet Mohammed, die zijn volgelingen vertelde: “De beste van jullie zijn zij die hun vrouwen het beste behandelen. En ik ben de beste van de mensen voor mijn vrouwen.” De geliefde vrouw van de Profeet, A’isha, getuigde van de vrijheid die de behandeling van haar echtgenoot haar verschafte toen zij zei:
“Hij deed altijd mee in het huishouden en zou bij tijd en wijle zijn kleren herstellen, zijn schoenen repareren en de vloer vegen. Hij melkte, aanbond en voedde zijn dieren en deed het huishouden.” (Saheeh Al-Bukhari)
“Voorwaar, in de Boodschapper van God hebt gij een uitstekend voorbeeld om na te volgen voor wie op God en de Laatste Dag hoopt en God veel gedenkt.” (Koran 33:21)