2. De ineenstorting van de Abbasidische Staat
Na Wathiq kwam er een einde aan de grootsheid van het land en begon het geleidelijk te te verzwakken. Ook al was de macht van de centrale regering in de periode van Mutawakkil voelbaar, toch verzwakte dit gezag geleidelijk.
Met de verzwakking van de Abbasidische staat ontstonden na de 9e eeuw verschillende kleine staatjes eeuw in verschillende streken van het land. Ze worden “Tawaif al-Muluk” genoemd en dat waren: de Idrisiden in Marokko (789-?), de Aghlabiden door Ibrahim ibn Aghlab in Tunesië, Algerije en Sicilië (800-909), de Tuluniden door Ahmad ibn Tulun in Egypte (868-905), De Fatimiden door Ubaydullah in Tunesië, Egypte, Sicilië en Sardinië (910-1171), de Ikhshididen (Akshididen) door Muhammad bin Tughj in Egypte (935969), de Tahiriden door Tahir ibn Husayn in Iran en Khorasan (821-875), de Saffariden door Ya’qub ibn al-Layth in Iran (867-1500), de Samaniden door Nasr ibn Ahmad in Khorasan en Transoxiana (87-999).
Bovendien veroorzaakten de subversieve en separatistische groepen zoals de Ismailis en de Qarmaten wanorde door hun opvattingen en begonnen ze met ondergrondse activiteiten om de Moslim samenleving van binnenuit te verzwakken.
In de begintijd dat de Turken zich in de Islamitische geschiedenis positioneerden, was de ineenstorting van de Abbasiden al begonnen. Behalve de kleine staatjes hielden ook alle andere regeringen, variërend van de Tahiriden tot de Buyiden, het niet lang vol en ze kwamen allemaal ten einde. Ook de moslims in Spanje hadden hun oude macht en kracht verloren.
Afgezien daarvan veroorzaakte de soennitische en sjiitische verdeeldheid in de islamitische wereld allerlei ongeregeldheden, en er ontstonden spanningen tussen de twee partijen.
Op zo’n moment dat de moslimwereld behoefte had aan eenheid en solidariteit, begonnen de aanvallen van kruistochten. In de volgende perioden verdedigden de bevelhebbers zoals Salahaddin Ayyubi en de Moslim Turken de moslimwereld tegen de aanvallen van de kruisvaarders.
3. De Mongoolse Invasie en de ineenstorting van de Abbasidische Staat
De grootste klap die de Moslimwereld schokte kwam van de Mongolen in de 13e eeuw. Hulagu viel Bagdad aan met een enorm leger op 10 februari 1258. Hij omsingelde de stad veertig dagen lang en stak haar van alle kanten in brand. Kalief Mu’tasim gaf zich onvoorwaardelijk over, en de inwoners van de stad werden aan het zwaard onderworpen. De schattingen over het aantal mensen dat in de stad gedood werd, variëren van 800.000 tot 2 miljoen, (de schattingen zijn hoger in de latere bronnen).
Het is vrij moeilijk om een precies aantal te geven van degenen die in Bagdad gedood werden, maar hun aantal bedroeg meer dan 100.000.
De stad werd door Hulagu geplunderd, de moskeeën werden in schuren veranderd. De bibliotheken werden verwoest. Een deel van de boeken werd verbrand, een ander deel werd in de rivier de Tigris gegooid en een deel werd door Nasir al-Din al-Tusi, die aan Hulagu’s zijde stond, naar de bibliotheek van het observatorium van Maragheh gebracht. De Mongoolse invasie, die stagnatie in de Moslim beschaving veroorzaakte, was een vreselijke ramp, niet alleen voor Bagdad, maar ook voor de hele Moslimwereld. De Mongoolse invasie die de ineenstorting van de Abbasiden veroorzaakte, was ook de oorzaak van de stagnatie en achteruitgang van de Moslim beschaving.
In de geschiedenis van de Islam was de langste heersende dynastie na de Ottomanen de Abbasidenstaat die regeerde tussen 750-1258. De Islamitische beschaving beleefde haar bloeitijd in de periode van deze dynastie. De Abbassiden behielden lange tijd hun heerschappij op politiek gebied, en hielden het geestelijk leiderschap van de Moslimwereld tot hun laatste ogenblikken in handen, op één of twee keer na. Het Abbasidische kalifaat heeft niet alleen een belangrijke rol in de geschiedenis van de Islam, maar ook in de wereldgeschiedenis.
Lees ook: Ontstaansgeschiedenis van Sjiieten, Sjiisme en Islam